سپیده دمان

مروری بر کتاب:

نچه، کتاب سپیده‌دمان را در 37 سالگی در ژانویه 1881 به پایان برد. این کتاب در تابستان همان سال در قالب پنج کتاب و 575 پاره، بدون عنوان اصلی منتشر شد. سپیده‌دمان محصول دوره دوم آفرینش فلسفی نیچه است و باید آن را همچون یک کل خواند و البته به آرامی. بر خواننده کتاب دیگر روا نیست در این گفتگوها پی آموزه‌ای قطعی بگردد. آن‌گونه که در شیوه فیلسوفان عهد عتیق یا فیلسوفان اروپایی پیرو آن مرسوم است. به گفته کارل یاسپرس، نه سپیده‌دمان کتاب‌ست و نه خود او، نویسنده.    در این کتاب، کسی «زیرزمینی»، نقب زن، ژرفاکاو در کار است. می بینیدش ـ اگر چشم کار در چنان ژرفایی داشته باشید ـ که چه آرام، سنجیده و سرسخت، پیش می رود، بی آنکه این نیاز مبرم ـ رهاورد هر کاستی دیرپای نور و هوا ـ را بنمایاند. می توان به کار در تاریکی خرسندش دانست.    چنین نمی نماید، باوری راهش می برد، دلداریی مصون از آسیبش می دارد؟   بسا تاریکی دیرپایش را می خواهد، فهم نابودن، نهان بودن و معماوار بودنش را؟ زیرا می داند، چه را نیز به کف خواهد آورد؛ بامداد خود، رستاری خود ، سرخی سپیده دمان را ….