گفتگوی یک زن با خدا

انتشارات کتاب پارسه منتشر کرد:
باید بپذیریم که امروز کمتر ارتباط راستین و خالصانه‌ای با خدا وجود دارد. اگرچه این ارتباط درونی و فردی است و فضایل و برکاتش نیز در درون فرد حلول می‌کند ولی شواهدی که از اعمال و رفتار انسان ها سرچشمه می‌گیرد گویای این است که امروزه رشته این ارتباط تا حد زیادی گسسته شده است.
در این وانفسای زندگی و در برابر فشار و تنش و سرعت، انسان ها هرچه بیشتر در خود فرو می‌روند. این جمله که “انسان اسیر تن خویش است” یک شعار تکراری نیست. هر کس در درون خود بیم‌ها و هراس‌هایی دارد که او را محتاج ارتباط بیشتر با منبع لایزال الهی می‌کند. نویسنده کتاب در این‌باره می‌گوید: “من پرورده و بالیده کلیسایی با نگرشی سالم، سخت‌گیرانه و سنتی‌ام؛ جایی که نیایش همگانی بوده و همگان به صدایی بلند و غالبا با شور و عبادت یا گاه نیز در خلوت استغاثه می‌کردند تا آوای خویش را به گوش او برسانند. با این حال از همان آغاز نوعی دیگر از نیایش در وجودم خارخار می‌کرد، مرا برمی انگیخت و به تحرک وامی‌داشت. آوای آن نیایش حتی در طول سالیانی که موضعی خصمانه در قبال دین برگزیدم – موضعی که نزدیک به کفر و الحاد بود و بسیاری از ما باید تجربه‌اش کنیم – هرگز آرام نگرفت و همچنان جاری بود.”
آنچه در این کتاب می‌خوانید کلامی فرودستانه از نیایش است. گفتگوی یک زن با خداست. این زن می‌تواند هر کسی باشد. زیرا هر زنی می‌تواند احساس یا ابراز کند و آنچه را در دل دارد بارها و بارها بیان کند؛ اینکه می‌توان در هر لحظه و هر مکان با او سخن گفت، زنگار ذهن‌ها را زدود و به یک آگاهی تازه و لذت‌بخش و آرامش‌دهنده رسید.