آن چه می خواستم درباره ی دانتون بدانم اما می ترسیدم از ژاندارک بپرسم و فاوست ++

از متن کتاب:

“دانتون: روبسپیر! می دونم که هر کلمه ی من اهرم گیوتین را آزادتر می کنه اما تکرار می کنم این روش شما نتیجه یی جز نابودی جمهوری نداره

قاضی: نابودی تو نابودی جمهوری نیست.

دانتون: این وسط من چندان مهم نیستم. اگر حرفی هم می زنم از زبان کسانی اه که یا در زندان اند یا در گورستان.

روبسپیر: می خوای خائنین آزاد بگردند دانتون: هرکسی بر خلاف تو فکر می کنه خائن به انقلاب نیست. روبسپیر: معیار سنجش خائن و خدمت گزار، خود انقلاب اه.

دانتون: بس کن مکزیمیلین! اگه مشکل تو من ام، من حاضرم کنار برم.

روبسپیر: نه بعد از این همه فتنه که در سخنرانی ها و مقالات ات راه انداختی

دانتون: اولین اصل حقوق بشر آیا آزادی انسان در بیان عقاید نیست؟…. ما این رو با هم نوشتیم.

روبسپیر: دم زدن از این حرف ها در شرایطی که فرانسه درگیر جنگ با قدرت های اروپایی اه آیا صلاح جمهوری اه؟ ما به آرامش نیاز داریم دانتون!

دانتون: و به همین دلیل می گم عفو عمومی اعلام کن! کمیته های مجازات رو منحل کن! خواهش می کنم. روبسپیر: برای آرامش، خائنین باید از صحنه ی انقلاب محو بشند. درخت انقلاب هنوز به خون نیاز داره. دانتون: فرانسه بوی لاشه گرفته. تو در هر چیزی دنبال خون می گردی. مردم خسته اند روبسپیر!”