آگاهی

توضیحات
کتاب آگاهی، راهنمایی برای کشف رمز و راز بنیادین ذهن، اثر آناکا هریس است با ترجمه ی مهرناز نوروزی و چاپ انتشارات ذهن آویز.

کتاب پیش رو که در لیست پرفروش های نیویورک تایمز جای دارد، راهنمایی برای کشف رمز و راز بنیادین ذهن است. مولف در این اثر تصویری از رمز و راز آگاهی ترسیم می کند که به طرز شگفت انگیزی واضح و جذاب است. به طور کلی از واژه آگاهی به شیوه های مختلفی استفاده می شود، اما مولف در ابتدا به تعریف آنچه آگاهی را بی مانند می کند، می پردازد و سپس برای کشف رمز و راز بنیادین ذهن از نظرات و یافته های علمی کمک می گیرد تا نگاهمان را نسبت به آگاهی و شعور بازنگری کند. همچنین با ارائه استدلال های منطقی، سعی دارد ایده های ما را درباره ی آگاهی متحول سازد تا بتوانیم آزادانه به آگاهی بیاندیشیم و ذهن خود را به چالش بکشیم.

گزیده ای از کتاب
وقتی در باب آگاهی صحبت می کنیم، معمولا به یک «خود» اشاره داریم که موضوع همه چیزهایی است که تجربه می کنیم و به نظر می رسد همه چیزهایی که از آن آگاهیم پیرامون یا برای این خود اتفاق می افتد. ما تجربه ای یکپارچه داریم، با رویدادهایی که در جهان به صورت یکپارچه برای ما آشکار می شوند؛ اما همان طور که دیدیم، فرایندهای اتصال تا حدی مسئول این امر هستند و این توهم را به ما می دهند که رویدادهای فیزیکی کاملا باتجربه آگاهانه ما از آن ها در لحظه حال هماهنگ اند. اتصال همچنین به استحکام سایر ادراکات در زمان و مکان، مانند رنگ، شکل و بافت یک شی کمک می کند- که همه آن ها جداگانه در مغز پردازش شوند و پیش از رسیدن به آگاهی ما همچون یک کل با هم ترکیب شوند. گاهی فرایندهای اتصال، به دلیل بیماری یا آسیب عصبی قطع می شوند و بیمار را در دنیای گیج کننده ای قرار می دهد که در آن تصاویر و صداها دیگر همگام سازی نمی شوند (بیماری آگنوزیا گسسته)، یا بخش هایی از اجسام به نظر آشنا می آیند؛ اما تشخیص ناپذیرند (بیماری آگنوزیا بصری)

حتی با داشتن مغزی سالم، گاهی می توانیم اشکالات کوچکی را در اتصال ایجاد کنیم که این توهمی را که معمولا برای ما ایجاد می کند برملا کند. چند ماه پیش، نیمه شب، برای نوشیدن آب بیدار شدم که صدای بلندی از بیرون شنیدم. بنا به دلایلی، شاید به دلیل نیمه خواب بودنم، آن لحظه را به شکلی غیرعادی تجربه کردم: پیش از شنیدن صدای تصادف متوجه واکنش مبهوت کننده بدنم شدم. برای لحظه ای، احساس کردم که به چیزی پاسخ می دهم که «من» هنوز صدایش را نشنیده بود.

تصور کنید اگر اصلا اتصال انجام نشود، تجربه شما از محیط چگونه خواهد بود؟ مثلا اگر هنگام نواختن پیانو، ابتدا انگشت خود را روی کلید می دیدید، سپس نت را می شنیدید و بعدا احساس می کردید که کلید پایین می آید.