خطابه

اَرَسطو یا ارسطاطالیس زادهٔ 384 ق.م. و درگذشتهٔ 322 ق. م از فیلسوفان یونان باستان بود. او یکی از مهم‌ترین فیلسوفان غربی به حساب می‌آید. در هجده سالگی به آکادمی افلاطون راه یافت و به مدت بیست سال در مکتب افلاطون کسب دانش کرد. ارسطو به سرعت در علوم نظری چنان پیشرفتی کرد که افلاطون به وی لقب علم داد.    توضیحات:                                                                                                                 ارسطو نخستین کسی بود که صریحاً تصدیق کرد که خطابه، به عنوان فنّ ایجاد ارتباط، اخلاقاً خنثی است و می‌توان از آن، هم در راه خیر و هم در راه شرّ، استفاده کرد. به عقیدۀ او قوّت اقناعی آن بستگی به سه چیز دارد: حقیقت و اعتبار منطقی چیزی که محلّ استدلال است؛ توفیق گوینده در اینکه بتواند تین اندیشه را در مخاطبان ایجاد کند که می‌توان به او اعتماد کرد؛ و احساساتی که گوینده می‌تواند در مخاطبان برانگیزد به قصد آنکه آن‌ها نظریاتی را که او ارائه می‌کند بپذیرند و مطابق آن‌ها عمل کنند