زمان دست دوم

انتشارات چشمه منتشر کرد:  زمان دست دوم نخستین بار سال 2013 منتشر شد. پنجمین کتاب سوتلانا الکسیوویچ (1948)شوروی بعد جنگ جهانی دوم را روایت میکند. این روزنامه نگار و روایتگر برجسته بلاروسی در سال 2015 جایزه ی ادبی نوبل را از آن خود کرد. زمان دست دوم داستان انبوهی آدم در زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی است. او با هزاران نفر از اقشار، طبقات، سنین و نژادهای گوناگون درباره تاثیر فروپاشی حرف میزند. از اساتید دانشگاهی که بعد فروپاشی ته سیگار جمع میکردند تا قهرمان جنگی که دیگر کسی محترمش نمی داشت، از کاسبان و دلالان تازه تا اعضای سابق حزب، گستره ی آدم ها شگفت آور است. الکسیویچ در این شاهکار نشان میدهد که چگونه فروپاشی و هرج و مرج برآمده از آن بر میلیون ها انسان تاثیر نازدودنی کذاشت…و عشق ها، جوانی ها، رویاها، قهرمانان و در نهایت زندگی هایی که ناگهان عوض شدند…او بدون هیچ گونه پیش داوری فقط روایت میکند، و همان روند کتابهای نیایش چرنوبیل و جنگ چهره زنانه ندارد را در این کتاب به اوج می رساند. قصه زندگی هایی که یک شبه دگرگون شدند…                                                                                   درباره کتاب زمان دست‌دوم  کمونیست‌ها در سال 91 از تیراندازی ترس و واهمه داشتند… گورباچف، بدون خونریزی، حکومت را واگذار کرد، ولی یلتسین با تانک شلیک کرد و جنگ راه انداخت… بلی این‌گونه بود… و مورد حمایت هم قرار می‌گرفت. کشور از لحاظ ساختاری و تفکر روسی و ژنتیکی، کشوری پادشاهی است. در این کشور، همه به یک تزار نیاز دارند. از ایوان مخوف، که در اروپا با لقب «ایوان وحشتناک» شناخته می‌شود، که شهرهای روسیه را به خاک و خون کشید و در جنگ لیوونی شکست خورد، با ترس و در عین حال، با شور و شعف یاد می‌کنند و همین حس را نسبت به پطر اول و استالین هم دارند. ولی الکساندر دوم را کشتند که «الکساندر رهایی‌بخش» بود و به روسیه آزادی بخشید. شاید مردم چک، واتسلاو هاول داشته باشند، ولی ما به ساخاروف نیاز نداریم، بلکه به تزار نیازمندیم. تزاری مقدس. دبیر کل یا رئیس جمهور، در هر صورت، تزار ما هستند. مدت طولانی ساکت شد. دفتر یادداشتش را به من نشان داد که در آن نقل قول‌هایی از مقالات کلاسیک مارکسیست بود. برای خودم سخنانی از لنین را یادداشت کردم: «من با زندگی در خوکدانی هم موافقم، به شرط آن‌که حکومت شوروی برقرار باشد»