سیزده معما

خانم مارپل لباس سیاه زردوزی‌شده‌ای به تن داشت که در قسمت کمر تنگ می‌شد و توری چین‌داری جلو بالاتنه آن را زینت می‌داد. دستکشهای توری سیاه بدون انگشت به دست داشت و کلاه توری مشکی روی انبوه موهای سفیدِ جمع‌شده در بالای سرش خودنمایی می‌کرد. خانم مارپل بافتنی می‌بافت، چیزی سفید و نرم و کرکی. با چشمان آبی روشن و مهربانش برادرزاده‌اش و مهمانان او را با رضایت خاطر می‌نگریست. این نگاه اول متوجه خود ریموند وست شد. جوانی خوش‌مشرب و آگاه از این خصیصه خود؛ و بعد خانم جویس لمپریر(3) هنرمند، با موهای کوتاه سیاه و چشمان عسلی ـ سبز؛ سپس مرد آراسته و متشخصی به نام سِر هنری کلیترینگ(4). دو نفر دیگر هم در اتاق بودند: دکتر پندر(5)، کشیش میانسال ناحیه، و آقای پتریک(6)، وکیلی کوچک‌اندام و چروکیده با عینکی که از بالای آن به دیگران نگاه می‌کرد، نه از پشتش. خانم مارپل لحظه‌ای کوتاه توجهش را معطوف همه آنها کرد و بعد با تبسمی دوباره به بافتنی‌اش پرداخت. آقای پتریک، طبق عادت، قبل از شروع صحبت سرفه کوتاه و خشکی کرد و گفت: ــ چه می‌گویی ریموند؟ معماهای حل‌نشده؟ ها! خُب مقصودت چیست؟ جویس لمپریر گفت: ــ هیچی! ریموند فقط از طنین این کلمات خوشش می‌آید و از شنیدن صدای خودش موقع تکرار آنها! ریموند نگاه سرزنش‌باری به او کرد. جویس در جواب، سرش را عقب برد، خندید و گفت: ــ آدم حقه‌بازی است؛ مگرنه خانم مارپل؟ مطمئنم شما هم این را می‌دانید. درباره نویسندهآگاتا کریستی آگاتا کریستی آگاتا کریستی، زادۀ 1890 و درگذشتۀ 1976، نویسندۀ انگلیسی داستان‌های جنایی و ادبیات کارآگاهی بود. کریستی، اولین نویسنده‌ای است که کتاب‌هایش بیشترین ترجمه را به زبان‌های مختلف دنیا داشته‌ است.او با نام مستعار مِری وستماکوت داستان‌های عاشقانه و رمانتیک نیز نوشته‌ است، ولی شهرت اصلی‌اش به خاطر 66 رمان جنایی اوست. داستان‌های آگاتا کریستی، به خصوص آن دسته که دربارهٔ ماجراهای کارآگاه هرکول پوآرو یا خانم مارپل هستند، نه‌تنها لقب «ملکه جنایت» را برای او به ارمغان آوردند بلکه وی را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین و مبتکرترین نویسندگانی که در راه توسعه و تکامل داستان‌های جنایی کوشیده‌اند نیز معرفی و مطرح کردند.