شن روان

استیو تولتز در سال 1972 در استرالیا به دنیا آمد. شن روان دومین اثر این نویسنده در سال 2015 منتشر گردید. نوشتن دومین کتاب همیشه برای نویسندگان سخت است، چرا که کتاب اول معمولا حاصل تجربه و تلاش سالیان دراز یک نویسنده است. او از آزمون و خطاها و موضوعات زندگی و همچنین پروژه های قدیمی نوشته هایش بهره برده تا اولین کتاب را به بازار بفرستد. اما در مورد دومین کتاب وضعیت به کلی متفاوت است. این احتمال وجود دارد که نویسنده موفق نشود زمینه هایی هم تراز با اثر قبلیش را در اثر جدید بیافریند. با این وجود نیویورک تایمز این گونه به معرفی وی می پردازد: «استیو تولز یک جادوگر واژگان و یک روایتگر جنون آمیز است. شن روان اثر نویسنده ای است که کنترلی کامل بر موهبت های بی اندازه اش دارد و انسانیت او در صدر این موهبت هاست.» کتاب شن روان ریتم تندی دارد و خلاقانه نوشته شده است. طنز تلخی که در بیان شکستهای شخصیت ها وجود دارد گیرا و تاثیرگذار است. کتاب با نقل قولی از کافکا آغاز می شود مبنی بر این که «آه، امیدواری زیاد است، بینهایت جای امیدواری است، اما نه برای ما.» این جمله ناامیدی را که شخصیت های این کتاب درگیر آن هستند از ابتدا مشخص می کند و شن روان با شرح داستان هایی در داستان اصلی پیش می رود. شن روان از آن دست کتاب هایی است که خواننده می خواهد در هر صفحه آن را زمین بگذارد تا از جمله ای یا سطری یادداشت بردارد و در عین حال از آن کتاب هاست که با طرح کشنده و تعلیقش خواننده را اسیر خود کرده و زمین گذاشتنش را دشوار می کند. «استراتژی زندگی مبتنی بر کمینه کردن حسرت ها، تنها نتیجه اش تضمین بیشترین درد و رنج برای شماست.»