فراوانی

درباره کتاب
کتاب‌های زیادی درخصوص چگونگی کسب درآمد وجود دارد، اما این یکی، البته به اعتقاد چوپرا، با گشودن مسیر درونی به‌سوی فراوانی، منحصربه‌فرد است. دیپاک در این اثر می‌خواهد خواننده درک کند که فراوانی ساحتی از آگاهی است. آگاهی بیکران است و به همین دلیل، مواهب بی‌شماری به همراه دارد.
بسیاری از ما با ذهنیت کمبود و محدودیت زندگی می‌کنیم و تمرکزمان بر چیزهایی است که نداریم؛ چیزهایی از قبیل امنیت مالی، اعتمادبه‌نفس، یک رابطه‌ی صمیمی و… که به احساس ناامنی و ناکافی بودنمان دامن می‌زند. ما می‌پنداریم که اگر فقط می‌توانستیم فلان‌چیز را داشته باشیم، خوشحال بودیم؛ اما اندازه‌گیری ثروت با پول یا دارایی‌های مادی سبب احساس تخلیه‌ی روحی‌ ـ ‌روانی ما می‌شود. تلاش مداوم برای بیشتر داشتن به این معناست که نفس ما افکار، اعمال و واکنش‌هایی از قبیل احساس واقعی آرامش درونی، پذیرش و رضایت را هدایت می‌کند، احساساتی که ما را از رسیدن به چیزی بزرگ‌تر باز می‌دارند.
بااین‌حال، یک مسیر درونی به سوی رفاه و ثروت وجود دارد که پس از ترسیم و کاوش، دسترسی به ثروت‌های عظیم جهان و امکانات نامحدود زندگی را فراهم می‌کند. دیپاک چوپرا در کتاب «فراوانی»، این مسیر موفقیت و تمامیت را روشن می‌کند و به خوانندگان کمک می‌کند تا به حس عمیق‌تری از آگاهی دست یابند و عامل تغییر در زندگی خود شوند. دیپاک با آمیختن آموزه‌های باستانی و اعمال معنوی با خردی که در طی چهار دهه به‌عنوان چهره‌ای برجسته در پزشکی ذهن و بدن به‌دست آورده است، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان از احساس محدودیت و ترس، که خود بشر آن را ایجاد می‌کند، فراتر رفت تا فراوانی واقعی را در همه‌ی جنبه‌های زندگی تجربه کرد. برای انجام دادن این کار، او برنامه‌ای هفت مرحله‌ای را، همراه با مدیتیشن و تکنیک‌های تمرکز حواس، ارائه می‌دهد تا به شما کمک کند تمرکز، انرژی و شهود خود را متمرکز و هدایت کنید تا بتوانید ثبات، ثروت، بینش، خلاقیت، عشق و قدرت واقعی را تجربه کنید.
این کتاب راهنمایی روشنگرانه است برای رسیدن به موفقیت و کامل بودن که درخصوص چگونگی پرورش حس فراوانی در زمان ترس و ناامنی توصیه‌های سودمندی دارد.
بخشی از کتاب
همه‌ی ما عادت داریم که بر این باور باشیم که «زندگی حقیقی» به‌گونه‌ای تنظیم شده است که در مسیر آنچه برای خود می‌خواهیم قرار گیرد. وقتی بدبختی در مقیاس انبوه فرامی‌رسد -از خلال جنگ، بلایای طبیعی، اقتصاد رو به نابودی یا شوک غیرمنتظره‌ای مانند یک بیماری همه‌گیر جهانی- این وقایع در خدمت تقویت باور ما هستند که زندگی حقیقی حرف اول و آخر را می‌زند. همان‌طور که انتظارات ما چکش‌کاری می‌شود، ایده‌آل‌های ما، به‌طور پیوسته، تبدیل به امری ناممکن، تفکرات واهی و حرمان می‌شوند.
چه کاری می‌توانیم بکنیم جز اینکه بازی را انجام دهیم و از مجال‌ها استفاده کنیم؟ یوگا می‌آموزد که با «زندگی حقیقی» باید به شیوه‌ای جدید رو‌به‌رو شد. باید اشاعه‌ی آگاهانه‌ی امکاناتی که مایل به پذیرش آن هستیم وجود داشته باشد؛ در غیر این صورت، محدودیت‌های خودخواسته هرگز به‌خودی‌خود از بین نخواهد رفت. برای ایجاد این گسترش، یوگا بر دو چیز متکی است: توجه و قصد.
قانون توجه معتقد است که به هرچیزی که توجه خود را معطوف کنید رشد می‌کند.
قانون قصد می‌گوید که جهان «بیرونی، آنجا» از ژرف‌ترین خواسته‌های شما اطاعت می‌کند.
وقتی این دو قانون را کنار هم قرار دهید، نتیجه در سانسکریت به‌عنوان سانکالپا شناخته می‌شود. تعاریف رایج سانکالپا خواسته‌ای قلبی، میثاق یا تصمیمی برای کنش است، اما بهترین استنباط، «قصد دقیق» است. سانکالپا نیازی به کلمات ندارد. اگر قصد بلند کردن دستتان را دارید، قصد کافی است. اگر شروع به صحبت کنید، قصد شما تعداد شایان توجهی از عناصر را گرد هم می‌آورد: عملکرد ریه‌ها، تارهای صوتی، زبان و … . علاوه‌براین اعضای بدن، قصد شما برای صحبت کردن، کلماتی را به همراه دارد و کلمات به فعال کردن حافظه، واژگان شما و توانایی اینکه همه‌چیز را در کنار هم قرار دهید تا معنا پیدا کند، بستگی دارد.
شکی نیست که قصد دقیق شگفت‌انگیز است، مگر اینکه ما آن را دست کم بگیریم. بااین‌حال، قدرت قصد، خود را با آنچه در سکوت انجام می‌شود، نمایان می‌کند.