مسیح مانوی

دین مانوی آیینی عرفانی و آمیزه ای از دین‌های مسیحی، زرتشتی، بودایی و گنوسی بود که ( مانی )پسر ( فاتک همدانی ) آن را در سده سوم میلادی در ایران‌ شهر بنیان گذاشت. این دین ایده ( مسیح ) منجی را از مسیحیت، باور به دوگانگی نیکی و بدی را از دین زرتشتی یا زروانی و تناسخ را از آیین بودایی وام گرفته بود. در باور مانوی جنگ میان دو جهان تاریکی و روشنایی به نابودی ماده و رهایی روح منجر می‌شود. جهان مادی در دین مانوی نماد تاریکی و پلیدی است و انسان که موجودی دوگانه‌است؛ روح از دنیای روشنایی و جسم از دنیای تاریکی می‌تواند به نیروهای روشنایی برای پیروزی نهایی کمک کند.
آن چه در این جا پیش روی خواننده گرامی قرار می گیرد، جستارهایی است که میان سال های 1394 تا 1399 در مجله هایی چون پژوهش های ادیانی، مطالعات ایرانی و فصل نامه ( جندی شاپور ) منتشر شده است و نگارنده امیدوار است برای خوانندگان سودمند باشد و…