چهار میثاق

نقد و بررسی اجمالی کتاب چهار میثاق اثر دون میگوئل روئیز کتاب «چهار میثاق» نوشته‌ی «دون میگوئل روئیز» را «دل‌آرا قهرمان» به فارسی برگردانده است. دون میگوئل روئیز از سرخپوستان آمریکای مرکزی، در یکی از روستاهای مکزیک، تحت تربیت مادری شفاگر و پدربزرگی شمن یا ناوال بزرگ شد. دون میگوئیل روئیز ناوالی است متعلق به سلسله «سلحشوران عقاب» و خود را وقف انتقال دانش و خرد تولتک‌ها (فرهنگی باستانی در آمریکای مرکزی) به دیگران کرده است. او از طریق برگزاری کارگاه‌های آموزشی، سخنرانی‌ها و سفرهای هدایت‌شده به تئوتی هواکان در مکزیک، به انتقال خرد باستانی می‌پردازد. او اندیشه‌های خود را در قالب چهار میثاق نوشته و بر این باور است که انسان هرگز نباید شکست‌های زندگی‌اش را مورد قضاوت قرار دهد. او معتقد است عمل به این چهار میثاق موجب تغییرات فوق‌العاده‌ای در زندگی می‌شود. این چهار میثاق از این قرار است: با کلام خود گناه نکنید، هیچ چیز را به خود نگیرید، تصورات باطل نکنید و همیشه بیشترین تلاشتان را بکنید. دون میگوئل روئیز به عنوان چهره‌ی ماندگار کشور مکزیک معرفی شده است. کتاب حاضر را انتشارات «ذهن‌آویز» منتشر کرده است. توضیحات کتاب چهار میثاق اثری است از دون میگوئل روئیز به ترجمه دل آرا قهرمان و چاپ انتشارات ذهن آویز. کتاب حاضر اثری است به قلم یکی از مردان سرخپوست تبار آمریکای مرکزی که مجموعه ای از باورهای بنیادی تولتک ها را به شکلی سلیس، طبقه بندی شده و قابل فهم در اختیار مخاطب می گذارد؛ باورهایی که بهبود کیفیت زندگی و دستیابی به سعادت را به دنبال می آورند و به آرامش درونی منجر می شوند. خواننده در کتاب پیش رو خود را با چهار میثاق مواجه می بیند: “با کلام خود گناه نکنید، هیچ چیز را به خود نگیرید، تصورات باطل نکنید و همیشه بیشترین تلاشتان را بکنید” و چگونگی اجرای آن ها را در زندگی در می یابد، در پی این اتفاق آن چه نصیب او خواهد شد آرامش و رضایت است. گزیده ای از کتاب معصوم بودن در کلام، یعنی آن را علیه خویشتن به کار نگرفتن، اگر من شما را در خیابان ببینم و احمق خطابتان کنم، به نظر می رسد که از کلام علیه شما استفاده کرده ام. اما در واقع از کلامم علیه خودم استفاده کرده ام، چون شما به خاطر سخنان من از من بیزار می شوید و این بیزاری برای من خوب نیست. بنابراین اگر من خشمگین شوم و با کلامم زهر به سوی شما سرازیر کنم، درواقع از کلامم علیه خودم استفاده کرده ام. من اگر خودم را دوست داشته باشم، این عشق را در تبادلاتی که با شما دارم نشان می دهم، و در این صورت معصومانه از کلام استفاده می کنم، چون چنین عملی عکلس العملی دوستانه خواهد داشت. اگر شما را دوست داشته باشم، شما نیز مرا دوست خواهید داشت. اگر به شما توهین کنم، شما هم به من توهین خواهید کرد. اگر نسبت به شما حق شناس باشم، شما نیز نسبت به من حق شناس خواهید بود. اگر با شما خودپسندانه برخورد کنم، با من خودپسندانه برخورد خواهید کرد. اگر از کلام برای افسون کردن شما استفاده کنم، شما هم مرا افسون خواهید کرد. بی گناه بودن در کلام، یعنی استفاده درست و مناسب از انرژی؛ یعنی به کار گرفتن انرژی در جهت حقیقت و عشق به خود. اگر با خودتان میثاق ببندید که در کلامتان بی گناه باشید، دقیقا به همین قصد، آن وقت حقیقت از طریق شما تجلی می کند و همه سموم عاطفی ای را که در شما وجود دارد، شستشو می کند. اما بستن این میثاق دشوار است، چون ما آموخته ایم که دقیقا برعکس عمل کنیم. ما آموخته ایم که عادتا دروغ بگوییم، هم در ارتباطمان با دیگران و هم در ارتباط با خودمان، و این دومی خیلی مهم تر است. ما در استفاده از کلام معصوم نیستیم.