بچه محل نقاش ها 4

مینا با چهار تا چشم وق‌زده زُل زد تو صورت دایی‌بزرگه: «کِی؟!!!» – یه زمانی وقتی که هنوز خیلی جوون بودم. – کجا؟ – یه جایی تو اسپانیا. هنوز حتی جنگ جهانی هم شروع نشده بود. محسن گفت: «کدوم جنگ جهانی؟» دایی چپ‌چپ نگاهش کرد: «دوم دیگه.» مینا متعجب نگاهش کرد: «وای! دایی‌جون یعنی شما درست وسط میدون جنگ بودین؟» دایی خونسرد لبخند زد: «یه روزایی بودم، یه روزایی هم نبودم. من مجبور شدم برم وسط میدون جنگ.» مانی گفت: «چرا مجبور شدین؟» دایی به عصایی که دست گرفته بود، تکیه زد: «پیکاسو ازم خواسته بود.» توضیحات: انتشارات هوپا منتشر کرد: چه حالی پیدا می­کنی اگر توی یکی از نامه­های مرموز دایی­ات این نوشته را پیدا کنی؟ نمی­دانم امروز به تاریخ خودمان چندم است، اما به تاریخ پیکاسو می­شود سیصد و بیست و پنج روز بعد از شروع جنگ­های داخلی اسپانیا، روزها را با چوب خط توی دفترچه­ای یادداشت کرده است. آیا اصلا همچین چیزی امکان دارد؟ اینکه دایی آدم با نقاش معروقی مثل پیکاسو، هم­سنگر بوده باشد. اما «دایی سامان» در پی یادداشت­هایش نوشته که چطور همراه پیکاسو در جنگ شرکت کرده! «مانی» و باقی بچه­های فامیل باز هم رفته­اند سراغ روزنامه­های قدیمی و یادداشت­های روزانه دایی سامان. در ادامه­ی خاطرات دایی این­طور می­خوانند: دایی سامان همراه «پیکاسو» ، «همینگوی» و چد نفر دیگر به سفری ماجراجویانه می­روند و می­زنند به دل حادثه و جنگ. تا اینک یک اتفاق ناگوار حال همه را میگیرد. ولی پیکاسو می­تواند از دل هر ماجرایی یک شاهکار خلق کند.