عصبیت و رشد آدمی (اثرکارن هورنای) (ترجمه محمد جعفر مصفا) (بهجت)

توضیحات: کارن هورنای در سال 1885 در آلمان متولد شد.تحصیلات خود را در پزشکی و روان پزشکی در همان جا به پایان رسانید.در سال 1932 به آمریکا مهاجرت نمود و به عنوان استاد دانشگاه در رشته روانکاوی مشغول به تدریس شد.در ضمن با همکاری از همکاران و شاگردان خود موسسه ای بنام موسسه روانکاوی هورنای در نیویورک دایر نمود،که هم اکنون این موسسه به وسیله شاگردان او اداره می شود.کارن هورنای بسیاری از نظریات فروید،از جمله نظریه معروف غریزه جنسی او را رد می کند.وی برخلاف فروید که علت اساسی بیماری های روانی را سرکوب نمودن تمایلات غریزی و از همه مهم تر غرایز جنسی می داند،معتقد است که بیماری های روانی حاصل روابط خشن و ناهنجار افراد محیط کودک می باشد.نظریات هورنای درباره بیماری های روانی حاصل تجربه او در رابطه با صدها بیمار روانی است و بنابر این از دقت خاصی برخوردار است.آثار هورنای حکم آینه روشنی را دارند که خواننده به سهولت می تواند تاریک ترین زوایای وجود خود را در آن ببیند و آگاهی همه جانبه ای نسبت به وجود خود پیدا کند. مقدمه اگر کارن هورنای زنده بود من به او پیشنهاد می‌کردم در بالای کتاب با حروف درشت بنویسد: «ظلم بر خویش کند هر که نخواند ما را». عنوان این اثر نفیس را خود مؤلف «عصبیت و رشد انسانی» گذاشته. این عنوان خوانندگان فارسی زبان را به اندازه‌ای که شایسته یک چنین کتاب ارزنده‌ای‌ است جلب نمی‌کند. عنوان «طریقه رفع آفت‌های خوشبختی و رشد شخصیت» ـ که منظور واقعی نویسنده این کتاب است ـ مناسب‌تر به نظر می‌آید. چون درباره خوشبختی و رشد شخصیت مطلب مهمی را که اکثر اشخاص به درستی توجه ندارند این است که خداوند وجود انسان را طوری ساخته که خود به خود «باید» رشد کند و «باید» فضایل انسانی و نیروی معنویش قوت گیرد ـ عیناً همانطور که اگر نهال گلی را در باغچه بکارید خاصیت طبیعی‌اش این است که خود به خود محکوم است رشد نماید و به گل بنشیند.