تهران 55

اعتماد اثر آریل دورفمن (آگه) نقد و بررسی کتاب اعتماد اعتماد فضای خاصی دارد. اعتماد کردن مانند یک هزارتوی پیچیده است که در هر لحظه باید تصمیم جدیدی برای ادامه‌ی مسیر گرفت و برای رسیدن به مقصد باید به غریزه‌ی خود مطمئن بود. ساختار داستان اعتماد با مفهوم ژرف اعتماد هم سو است. آریل دورفمن نویسنده‌ی کتاب اعتماد است. او با نگارش این کتاب در پی پاسخ به این پرسش است: ما در لحظات حساس چگونه می‌توانیم خود و دیگری را بشناسیم؟ درباره‌ی کتاب اعتماد اثر آریل دورفمن مخاطب در این اثر با مجموعه‌ای از ادعاهای راست و دروغ روبه‌روست. در این رمان نه تنها کلام درست، بلکه حتی هیچ هویت راستینی وجود ندارد. بنابراین خواننده‌ی بی پناه مجبور است به‌تنهایی تصمیم بگیرد که چه کسی حقیقت را می‌گوید وگرنه قادر به پیش رفتن در داستان نیست. اما این موضوع سرآغاز ماجراست. زیرا سرنوشت هر شخصیت با اعتماد خواننده به او معنا پیدا می‌کند. آریل دورفمن، این هزارتوی پیچیده را با هنرمندی و حوصله‌ی زیاد طراحی کرده است. درست در لحظاتی که مخاطب بدون راهنما گرفتار مشتی ادعا شده‌ است، نقش راوی ناشناس آغاز می‌شود. راوی مخاطب را راهنمایی می‌کند تا تصمیم درستی بگیرد اما سوالی که مطرح می‌شود آن است که حقیقت همان چیزی که ما می‌دانیم و به آن اعتماد می‌کنیم؟ تعلیق‌های طولانی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این داستان اعتماد است. نویسنده با استفاده از این فن به حس عدم اعتماد مخاطب دامن می‌زند و در یک لحظه تمام معادلات او را به هم می‌ریزد. ‌درباره‌ی آریل دورفمن نویسنده‌ی کتاب اعتماد «ولادیمیرو آریل دورفمن» نویسنده‌، فعال سیاسی و روزنامه‌نگار شیلیایی در سال 1942 در آرژانتین به دنیا آمد. خانواده‌‌‌ی «آریل دورفمن» از یهودی‌های ساکن روسیه بوده‌اند که اوایل قرن بیستم به آمریکای جنوبی مهاجرت کردند. پدرش اقتصاددان بود و در سیاست فعالیت می‌کرد به همین دلیل در ده‌سالگی «دورفمن»، آن‌ها به آمریکا مهاجرت کردند. این نویسنده در کشورهای مختلفی زندگی کرده است و به دو زبان انگلیسی و اسپانیایی تسلط کامل دارد. او در سال‌های 1968 تا 1969 تحصیلاتش را در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی ادامه داد و در جوانی به شیلی مهاجرت کرد. او در آن سال‌ها به کابینه‌ی دولت «سالوادور آلنده» پیوست و به‌عنوان یکی از مشاوران فرهنگی‌اش منصوب شد که «دورفمن» از آن زمان به‌عنوان بهترین دوران زندگی‌اش یاد می‌کند. «آریل دورفمن» نوشتن را در شیلی ادامه داد و ملیت این کشور را برگزید. اکنون او را به عنوان یک نویسنده‌ی شیلیایی می‌شناسند. او پس از کودتای شیلی و جریان‌های سیاسی آن زمان به اروپا گریخت و مدتی را در هلند و فرانسه زندگی کرد و پس از آن به آمریکا رفت. او در این سال‌ها نویسندگی را جدی دنبال کرد و به تدریس در دانشگاه دوک مشغول شد. آریل دورفمن نثر قوی دارد و او را هم‌تراز بزرگانی همچون «گابریل گارسیا مارکز» و «کارلوس فوئنتس» می‌دانند. سبک، آثار و افتخارات آریل دورفمن آریل دورفمن با انتشار کتاب «تخیل و خشونت» در سال 1968 در آمریکا به طور جدی وارد عرصه‌ی نویسندگی شد. آریل دورفمان در کتاب‌هایش ظلم و ستم را به تصویر می‌کشد و به نظام سلطه‌گر دیکتاتوری انتقاد می‌کند. او آثار متعددی از جمله شعر، رمان و نمایش‌نامه به دو زبان انگلیسی و اسپانیایی به نگارش درآورده که به بیش از بیست زبان مختلف ترجمه شده‌اند.. نمایشنامه‌ی «مرگ و دختر جوان» یکی دیگر از آثار مشهور اوست که جایزه‌ی لارنس الیویه را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورده است.. از دیگر آثار دورفمن می‌توان به «ناپدید شدگان» با ترجمه‌‌ی احمد گلشیری و «اعتماد» با ترجمه‌ی «عبدالله کوثری» اشاره کرد. ترجمه‌ی کتاب اعتماد به فارسی «عبدالله کوثری» مترجم سرشناس در سال 1325 در شهر همدان به دنیا آمد. او تحصیلاتش را در رشته‌ی اقتصاد ادامه داد. با وجود آنکه از دانشجویان ممتاز دانشگاه بود اما به دنیا آمار و اعداد علاقه‌ای نداشت و خود را یک شاعر می‌دانست. او از دهه‌ی شصت به‌طور جدی وارد عرصه‌ی ترجمه‌ی آثار بین‌المللی شد. ترجمه‌های عبدالله کوثری همواره جز پرفروش‌ترین کتاب‌های ایران است. تسلط او بر زبان انگلیسی سبب شده کتاب‌هایش از خوش‌خوان باشد و مفاهیم مورد نظر نویسنده به آسانی به مخاطب منتقل شود. او کتاب‌های بسیاری را ترجمه کرده است. از دیگر آثار ترجمه شده توسط عبدالله موثری می‌توان به کتاب‌های «استاد شیشه‌ای» اثر «میگل د سروانتس»، «ریچارد سوم» اثر «ویلیام شکسپیر»، «حکومت نظامی» اثر «خوسه دونوسو» و «جنگ آخر الزمان» اثر «ماریو بارگاس یوسا» اشاره کرد که نسخه‎‌ی الکترونیک‌ همه‌ی آن‌ها در سایت و اپلیکیشن فیدیبو برای خرید و دانلود موجود است. انتشارات آگه کتاب اعتماد را با ترجمه‌ی عبدالله کوثری را در سال 1392 عرضه کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرارداده است. چرا باید کتاب اعتماد را خواند؟ کتاب اعتماد در دسته‌ی کتاب‌های رمان و ادبیات شیلیایی قرار دارد و برای گروه سنی بزرگ‌سال مناسب است. تعداد صفحات نسخه‌ی چاپی کتاب 184 صفحه است که با مطالعه‌ی روزانه 20 دقیقه می‌توانید این کتاب را در 9 روز بخوانید. کتاب اعتماد حجم اندکی دارد و برای افرادی که وقت کافی برای خواندن کتاب‌های طولانی را ندارند و قصد دارند کتابی مختصر با موضوع رمان و داستان‌های سیاسی شیلیایی را بخوانند مفید خواهد بود. در بخشی از کتاب اعتماد می‌خوانیم «از آن شبی که دوازده سالم تمام شد. بختم بلند بود. چون با کمک او بود که فهمیدم می‌توانم در مقابل آن بچه‌های قلدر یک‌جور حامی برای خودم پیدا کنم. تو لابد می‌دانی که بعضی آدم‌ها استاد تقلید صدا هستند. خب» پس من» دست بر قضا در تقلید خط آدم‌ها مهارت داشتم.» «خب پس علاوه بر فضولی در نامه‌های خصوصی مردم؛ تو اهل جعل هم هستی؟» «از این کلمه جعل خوشم نمی‌آید. اما اعتراف می‌کنم که اول‌ها همین کار را می‌کردم یعنی با خودم می‌گفتم این کار فقط یک تقلید صاف و ساده ست. معلم‌ها نامه می‌دادند و از نمره‌های بد و از شیطنت‌های بچه‌ها شکایت می‌کردند. آن‌وقت من امضای پدر و مادر بچه‌ها را جعل می‌کردم. اما چندان طولی نکشید که این بچه‌بازی‌ها را کنار گذاشتم و رفتم به یک مرحله‌ای که خلاقانه بود. همان‌طور که سوزانا بهم گفته بود نامه‌هایی می‌نوشتم با عذر و بهانه‌های پر آب و تاب، حتی پیشنهادهایی هم می‌دادم. خلاصه. از برکت این کار من، خیلی از بچه‌ها هر وقت خوش داشتند از مدرسه جیم می‌شدند. بزرگ‌ترین پیروزی من آن روز بود که ناظم مدرسه نامه کم و بیش توهین آمیزی را به پدرم نشان داد که من به اسم او نوشته بودم. و توی آن به سوسیس بسیار مزخرفی اعتراض کرده بودم که توی مدرسه به زور به خوردمان می‌دادند؛ پدرم تأیید کرد که آن نامه را نوشته, اما بعدها پیش من اعتراف کرد که لابد حافظه‌اش سربه‌سرش می‌گذارد چون اصلاً یادش نمی‌آید همچو نامه‌ای نوشته باشد. اما مهم این بود که با مضمون نامه موافق بود: آن نامه درواقع هم سبک نوشتن او را نشان می‌داد هم فکرش را. آن‌وقت بود که فهمیدم سوزانا حق دارد که می‌گوید من علاوه بر تقلید فنی دست نوشته آدم‌ها از عمیق‌ترین عواطفشان در وقت نوشتن هم تقلید می‌کردم. یعنی از روحشان.» «تو به روح اعتقاد داری؟» «نه.» هر دو همزمان با هم می‌خندند. بعد ساکت می‌شوند. «بگو ببینم» چرا سوزانا باید کشف کند که تو همچو استعدادی داری؟» «آخر من توی این عالم کس دیگری نداشتم. هیچ‌کس نبود که به فکر من باشد. این‌قدر باهام نزدیک باشد که بداند این چیزی که تو مهارت می‌گویی سرچشمه‌اش همان حالت سنگ صبور بودن من بود. استعداد همدرد شدن» هم حس شدن با دیگران» استعداد درونی کردن مشکل آن‌ها و دست آخر باوراندن چیزی به آن‌ها که خودشان ته دلشان می‌خواستند.»