لشگرکشی خشایارشا به یونان گلاسه مصور ( کارنگ)

انتشارات کارنگ منتشر کرد: پس از صدور فرمان خشارشا در لشگرکشی به یونان، تدارک گسترده‌ی نظامی به منظور حصول اطمینان از پیروزی آغاز شد. تصویر ارایه شده‌ی هرودوت از شمار سپاهیان ایران قابل قبول نیست و ارقام کاهش یافته‌ی نویسندگان قرن چهارم نیز کماکان نا پذیرفتنی است؛ احتمالا نیروهای آسیایی که همراه خشایارشا از هلس پونت گذشتند، تنها شامل شش لشگر پیاده ده هزار سوار بوده است. سپاهی بدین حجم و با این تعداد سواره نظام، قابل جابه‌جایی توسط کشتی نبود و ناگریز از طی مسافتی طولانی از تراکیه و مقدونیه به سوی یونان می‌شد. برای تسهیل عبور چنین سپاه بزرگی، از شهر آبیدوس و بر زنجیره‌ای از کشتی‌های پهلو به پهلو، دو پل بر هلس پونت، و پل دیگری در نزدیکی دهانه‌ی رود استری مون (در بلغارستان امروزی) زده شد و در امتداد ساحل تراکیه نیز، یک جاده‌ی تدارکاتی کشیده و یا ترمیم شد؛ ضمن این‌که در مسیر جاده و در فواصلی معین، انبارهای آذوقه برپا کردند. همانند عملیات نهایی فرو نشانی قیام ایونی‌ها، بر حفظ ارتباط نزدیم میان ناوگان دریایی و نیرویی زمینی تاکید شد؛ و به دلیل خسارات سنگین وارد بر ناوگان در سال 492 در برخورد به کوه آتوس، کانالی در باریک‌ترین بخش شبه جزیره‌ی آتوس کنده شد که آن را از سرزمین اصلی کال کی‌دیک جدا می‌کرد. حفر این کانال سه سال به طول انجامید و در سالیان بعد با تحسین و ناباوری ناظرین مواجه می‌شد (کتاب حاضر، ص 97) نخستین منبع معتبر موجود یعنی آشیل، مدعی است تعداد ناوهای ایرانی در سالامیس 1207 فروند بوده است. وی می‌گوید: «چنان دانم که خشایارشت بر یک هزار کشتی فرمان می‌راند، و گویند دویست و هفت ناو تندرو هم {با خود داشت} ». اغلب عنوان شده که آشیل 207 ناو تندرو را جز 1000 فروند در نظر گرفته است، اما این تعبیر غیر ممکن است، چه از الفاظ به کار رفته در متن {یونانی} به روشنی برمی‌آید که آن هزار فروند کشتی، از 207 ناو تندرو متمایز شده‌اند، به همین گونه که در بند پیشین و در موضوع ناوگان یونان، ده فروند ناو یدک از 300 فروند ناو باقی مانده سوا شده‌اند. با این همه برخی نویسندگان کهن از جمله کتزیاس، شمار ناوهای ایران را 1000 فروند برآورد کرده‌اند.