در رمان من او خانوادهای اصیل و ایرانی در بستر تاریخ معاصر ایران با شیوهای نوآورانه تصویر میشود. این اثر یکی از پرخوانندهترین رمانهای دههی گذشته است. رضا امیرخانی شیوههای روایی مدرنی را در این رمان میآزماید، بیآنکه تجربهی لذتبخش خواندن رمان برای خواننده مختل شود. من او همچنین یکی از آثار جنجالی ادبیات داستانی فارسی در یک دههی گذشته است که نقدها و واکنشهای بسیار متفاوتی را برانگیخت و البته بیشتر نقدها نگاهی ایدئواوژیک داشتند. این اثر داستان حیات یک خانواده را از سال 1312 تا جنگ روایت میکند و خطوط فرعی مختلفی را پیگیرد اما تم غالب آن عاشقانه است.
یادداشتی بر رمان منِ او
«هر کسی عاشقم شود، من عاشقش میشوم و هر کس من عاشقش شوم، او را میکشم و خونبهایش خودم هستم.»
حدیث قدسی
منِ او داستان عشق است؛ داستان عشقی زمینی. عشق علی فتاح نوهی حاج فتاح، تاجر قند، به دختر کلفت خانه، مهتاب. منِ او، داستان عشقی است که در گامزدن در مرز عرفان، به عشق آسمانی پیوند میخورد تا دو دلداده بدون تن، شهید شوند و در آسمانها به یکدیگر بپیوندند. منِ او، داستان یک تاریخ است، تاریخی که از سال 1312 و دوره رضاشاه آغاز میشود و در یکی از محلههای پایینشهر تهران، یعنی خانیآباد روایتش را آغاز میکند. روایت مردم ساده گذرها و لوطیگریهای اکنون دیگر فراموششده. روایت درویشهای چاووشیخان و حرمت نان و نمک و نقشآفرینی اصلی مسجد محل. روایت ارباب و رعیتها؛ فقیر و غنی؛ روایتی از رنگ خاکی خانههای ساده تا صفای سبز دل آدمها.
0 نظر